Choroby bakteryjne
Parch zwykły marchwi (Streptomyces scabies )
|
| Parch zwykły marchwi |
Sprawcą choroby jest bakteria, która oprócz marchwi atakuje: buraki, ziemniaki,
rzodkiewkę, rzepę, szpinak oraz warzywa kapustne i korzeniowe. W Polsce
występuje dość rzadko, głównie na glebach podmokłych zwięzłych i silnie zeskorupiających się. U roślin porażonych we wczesnej fazie wzrostu, powoduje przewężenia
korzenia i skorkowacenie jego górnej części. Na chorych korzeniach powstają strupowate, brunatne, skorkowaciałe wyrośla.
Głównym źródłem zakażenia jest gleba, a także obornik spod zwierząt karmionych
zakażonymi burakami, marchwią lub ziemniakami. Zdolności infekcyjne
patogena zależą od odczynu gleby, optimum występuje przy pH 6,3 - 6,6. W podłożu o odczynie zasadowym (pH powyżej 7,5) i kwaśnym (pH poniżej 5,2) korzenie
porażone są sporadycznie. Z tego powodu choroba zwykle występuje w większym
nasileniu na glebach świeżo wapnowanych. Choroba może pojawić się w dużym
nasileniu na glebach wapnowanych lub o wyższej zawartości wapnia, po okresie
upalnej i suchej pogody.
Profilaktyka i zwalczanie
Nie uprawiać marchwi bezpośrednio po ziemniakach, jeżeli wykryto na nich
objawy parcha zwykłego.
Nie uprawiać marchwi bezpośrednio po wapnowaniu gleby.
Unikać uprawy na glebach zlewnych, o małej zawartości próchnicy i małej
pojemności wodnej.
Uprawiać marchew na podwyższonych zagonach lub redlinach i na glebie
głęboko spulchnionej. W okresie wegetacji korzystne jest również spulchnianie
międzyrzędzi.
Stosować kilkuletnią przerwę w uprawie marchwi wprowadzając do zmianowania
rośliny zbożowe, motylkowe, kukurydzę, ogórki i por.
|
Ostatnio dodane komentarze: 
